"En zo is er maar 1"

Libië, november 2006. Enkele ijverige soldaten van kolonel Kadhafi, hielden me een week vast aan de grens met Niger. Wat ik daar liep te doen is een ander verhaal, maar ik zag mensensmokkelaars een 50-tal gelukszoekers de grens oversteken bovenop een vrachtwagen. Met enkele eenvoudige tikken op zijn kalashnikov, maakte een soldaat duidelijk dat het verboden was om beelden te nemen. Maar het was sterker dan mezelf, ik nam stiekem toch enkele foto’s…

Na 6 dagen vast te zitten op deze vreselijke plek, begon ik na te denken wat ik als 27-jarige nog wou doen met mijn leven. Maar ook de mensensmokkelaars lieten me niet los. Vanwaar komen deze mensen en wat zal hun lot zijn? Terwijl ik mijmerend genoot van een prachtige sterrenhemel in het hart van de Sahara, vielen alle puzzelstukken samen. Als kind wou ik altijd al fotograaf worden en door die absurde situatie tussen de mensensmokkelaars, werd alles duidelijk. Van zodra ik terug thuis in België zou zijn, ging ik mijn leven een andere wending geven door mijn kinderdroom waar te maken…

Ik schreef eerst ‘C’est l’Afrique, Monsieur!’; een reisverhaal van 500 bladzijden over mijn Afrikaans avontuur. Dan hing ik mijn voetbalschoenen aan de haak en ik schreef me in voor een avondcursus fotografie, want ik moest helemaal van 0 beginnen. Na 5 jaar avondschool, ging ik het – in mijn hoofd toch – helemaal maken als fotograaf. Ik was bereid om elke opdracht aan te nemen, behalve huwelijksreportages. Wie wou dit nu doen? Saai, geposeerd gedoe. Dit is toch geen fotografie?

Tot ik een manier ontdekte om het niet saai te maken! Wat als ik een huwelijksreportage nu eens zou benaderen als een documentaire; net zoals ik in Libië ook niet de mogelijkheid had om richtlijnen te gaan geven, ze te laten lachen naar de lens of om in het mooi licht te gaan staan. Wat als ik de mensen nu eens gewoon zichzelf laat zijn en ik zelf maar moet zorgen voor mooie composities. Vanaf dit moment werd ik Kristof, de NINJA-style documentaire fotograaf…

Gedreven door ambitie om de best mogelijk fotograaf te zijn voor mijn klanten, wou ik leren van de besten in het vak. Het bracht me naar workshops in Italië, Texas, Canada, Nederland, Duitsland en België. Tot ik eind 2018 er helemaal klaar voor was. Ik had een unieke stijl en aanpak ontwikkeld. Ik ging nu mijn kinderdroom waarmaken! Op mijn 39e werd ik full time fotograaf…

Basecamp is Maldegem in Oost-Vlaanderen, maar ik heb reportages gemaakt in elke Belgische provincie. Ik heb ervaring in het buitenland met een 10-tal reportages voor Nederlandse koppels en exotischer bestemmingen zoals Spanje, Italië en Zuid-Afrika. Maar vooral, always ready to rock ’n roll!

Libya, November 2006. A few soldiers of Colonel Gaddafi held me for a week at the border with Niger. What I was doing there is another story, but I saw human traffickers carrying about 50 fortune seekers across the border on top of a truck. With a few simple taps on his Kalashnikov, a soldier made it clear that it was forbidden to take pictures. But he was stronger than me, I secretly took a few pictures anyway…

After being stuck in this horrible place for 6 days, I started to think about what I wanted to do with my life as a 27-year-old. But the human traffickers didn’t let me go either. Where do these people come from and what will their fate be? While I was daydreaming and enjoying a beautiful starry sky in the heart of the Sahara, all the pieces of the puzzle fell into place. As a child I always wanted to be a photographer and through that absurd situation among the human traffickers, everything became clear. As soon as I got back home to Belgium, I was going to give my life a different turn by making my childhood dream come true…

I first wrote ‘C’est l’Afrique, Monsieur!’; a 500-page travelogue about my African adventure. Then I hung up my football boots and signed up for an evening course in photography, because I had to start from scratch. After 5 years of evening school, I was going to make it – in my head anyway – as a photographer. I was prepared to accept any assignment, except wedding reports. Who wanted to do that? Boring, posed stuff. This isn’t photography, is it?

Until I discovered a way to make it not boring! What if I approached a wedding report as a documentary; just like I didn’t have the opportunity in Libya to give guidelines, to make them smile for the lens or to stand in beautiful light. What if I just let people be themselves and I had to take care of beautiful compositions myself. From this moment on I became Kristof, the NINJA-style documentary photographer…

Driven by the ambition to be the best possible photographer for my clients, I wanted to learn from the best in the business. It took me to workshops in Italy, Texas, Canada, the Netherlands, Germany and Belgium. Until the end of 2018 I was completely ready for it. I had developed a unique style and approach. I was now going to make my childhood dream come true! At the age of 39 I became a full-time photographer…

Basecamp is Maldegem in East Flanders, but I have made reports in every Belgian province. I have experience abroad with about 10 reports for Dutch couples and more exotic destinations such as Spain, Italy and South Africa. But above all, always ready to rock ’n roll!